verhuisd

Eindelijk is het dan zover! We hebben internet op ons adres! Het had nogal wat voeten in de aarde, maar daarover verderop meer.

Waar waren we? Vrijdag uiteraard. Dat was een strak gepland dagje, waarbij de planning nog gehaald werd ook (en dat voor een aannemer). 's Ochtends kon Marieke voor het eerst op de fiets naar het werk, want die had ik al bij het appartement gezet. Eerst een aantal koffers in de auto geladen en Iris en Astrid met de auto naar school gebracht vanuit het appartement. De fietsen stonden tenslotte al op het nieuwe adres. Daarna de koffers op het nieuwe adres gezet, daar Astrid's fiets in de auto gemikt en op school gezet. Doorgereden naar het appartement en daar even alles glad getrokken en een stofzuiger erdoorheen gehaald. Het is een B&B en je betaalt schoonmaakkosten, maar om nou een zwijnenstal achter te laten is ook weer zo iets. Vervolgens de rest van de bagage en 2 adolescenten in de auto geladen en naar het nieuwe adres gebracht. Gelukkig waren we met zijn drieën, want van de oprit waar de auto staat naar de voordeur is zo'n 45 meter. Toen alles binnen stond kon ik direct terug naar het appartement om een laatste check te doen en het glas en papier nog even in de containers te dumpen, waarna Kirk om 11 uur voor de deur stond voor de check out. Hij was er blij mee en wij waren ook blij met het appartement geweest in de 2 weken.

Terug op de Tuborgvej hadden Emma en Bram al wat dozen op hun plek gezet. Voor zover de locatie op de doos stond. Dus dat scheelde weer. Vervolgens wat boodschappen gedaan en nog wat dozen verplaatst, maar nog niet helemaal uitgepakt, want er kwam nog iemand om een doorloop te doen voor de oplevering. Dan is het wel makkelijk als je niet het hele huis al vol hebt gezet met je eigen rotzooi. Deze Michael zou om 15:15 komen, nadat ik de dames uit school had gehaald. Toen ik om 14:30 weg fietste om ze op te halen stond hij al voor de deur, dus hij moest even wachten. Met Iris' fiets naast me fietste ik naar school en omdat Astrid's fiets al op school stond konden we gedrieën terug fietsen. Leuke bijkomstigheid is dat de hele 1100 meter vrijwel bergafwaarts is. Jammer dat er nog een stoplicht tussen zit. Het nadeel uiteraard is dat je in de ochtend de heuvel op moet. Om 3 uur thuis dus, waar Michael het hele huis doorgelopen is en elke scratch op de (close-up) foto heeft gezet. Hij was gruwelijk nauwkeurig en hoe hij over een jaar kan zien welke deuk waar zat weet ik niet, maar dat zien we dan wel weer. Hij zou alles naar het verhuurbedrijf mailen (wordt een leuke download...) en dan krijgen wij het ook. Daarna was het uitpakken geblazen.

Zaterdag zijn we even de Strandvejen opgelopen om wat schoolspullen te halen en boodschappen te doen. Verder nog wat uitpakken en inrichten. Maandag toen iedereen naar school of werk was mocht (...) ik naar Ikea om wat dingen te halen die we nu al misten. Er bleken iets minder kleine pannen te zijn dan we zelf altijd gebruiken, opscheplepels en theelepeltjes, kleine koffiekopjes. Een klein boekenkastje voor de mappen in de werkkamer, een kastje voor de spelletjes in de woonkamer. Dat krijg je met die strakke minimalistische Deense interieurs: als je wat meer spullen hebt kan je ze nergens kwijt. Maandag hadden Marieke en ik de eerste ouderavond, voor de klas van Iris. Hier hebben alle leraren/leraressen zich voorgesteld en uiteengezet wat de doelen voor dit jaar zijn en hoe alles werkt. Ook was de oudervertegenwoordiging er om representatives te werven.

Woensdag ben ik met Iris en Astrid naar het International House Copenhagen geweest om daar ons CPR number te verkrijgen. (BurgerServiceNummer). Dit is nodig om een huisarts toegewezen te krijgen, medische zorg vergoed, schoolgeld gedeeltelijk, etc. Belangrijk dus. De kinderen die je ook in wil schrijven moeten lijfelijk aanwezig zijn. Helaas zijn de openingstijden alleen tijdens werkdagen tussen 10 en 15 uur, dus ze moesten een ochtend vrij nemen.

We wilden ons eerst inschrijven op basis van het feit dat Marieke in Kopenhagen werkt, maar Marieke zelf wordt bij het ministerie van Buitenlandse zaken ingeschreven op een soort van diplomatieke status (geen diplomatieke immuniteit helaas, haha) en hoe lang dat duurt weet niemand daar. Voor 5 september moeten de CPR nummers echter bekend zijn bij school, anders zijn we 2x zo veel schoolgeld kwijt. We hadden al hier en daar gelezen dat het zo maar 2 weken kan duren en langer in drukke tijden (zoals augustus). Er is ook een mogelijkheid om op basis van self-employment van mij in te schrijven, maar daar is een accountantsrapport voor nodig. No go dus. Arbeidscontract dan? Ook niet. Laatste: op basis van voldoende eigen middelen. Als je een bankafschrift kan laten zien waarop een bepaald bedrag staat (ongeveer 10.000 euro per volwassene en nog wat per kind) vinden ze dat je voldoende middelen hebt om 1 jaar in Kopenhagen te blijven. Dat je met 3 maanden huur alleen al door dat bedrag heen kan zijn, daar kraait geen haan naar. Gelukkig heb ik nog een rekening waar een afgekocht woekerpolis-bedrag op staat dat net genoeg zou zijn. Dat is een geblokkeerde pensioenrekening bij de Rabo waar ik dus niet aan kan komen. Een screenshot van deze rekening werd echter als voldoende bewijs voor "sufficiënt funding" gezien. Na 2 uur bij verschillende loketten gezeten te hebben liepen we met ons nieuwe CPR-number de deur uit en konden de dames weer naar school. Ik heb ook direct de CPR numbers aan de school verstrekt, dus dat is ook weer geregeld.

Die dag kregen we ook een mailtje dat de bewoners van ons huis zich na de brief van de straatbewoners rustig hebben gehouden. Hopenlijk bleken het dus 4 afzonderlijke housewarming-parties na het werk en zijn het verder modelbewoners. Die middag zijn John, Marja Floor en Anne even langsgewipt voor een bakkie. Ze kwamen van de veerboot bij Helsingor en reden dus praktisch langs ons. Leuk. Als er nog meer mensen toevallig in de buurt zijn: kom ook een bakkie doen! Woensdagavond hadden we een ouderavond voor de klas van Astrid. Een beetje hetzelfde idee als de ouderavond van de maandag ervoor voor Iris' klas.

Donderdag ben ik maar weer een keer bij mijn vrienden van TDC langsgeweest. Sille (de eigenaar) had namelijk gemaild dat de opzegging van haar internet-abo in het TDC systeem bekend was en volgens de verkoopster zou ik de startdatum van 10 september kunnen vervroegen zodra de opzegging van het oude abo in hun systeem stond. In de winkel kreeg ik echter een koud "No, that's not possible". Zonder in het systeem te kijken. Ze hadden namelijk een aanbieding gehad waar veel op was ingetekend en de technician was overboekt. Zelf even het aansluitpunt veranderen mocht niet. Daar kwam ik dus niet verder. Toch maar even gebeld met TDC en ook aan de telefoon bleek ik niet veel verder te komen. Inmiddels weet ik dat TDC staat voor "They Don't Care", want dat druipt er wel een beetje van af. 10 september is over een kleine 3 weken en wat we nu met internet doen, gaat allemaal over mijn telefoonabonnement en dat is traaaaaaaag. Niet meetbaar zelfs. Dat was me toch wat te gortig, dus ik ben nog even wat verder gaan zoeken. Mijn eerste ingeving was om via de telefoon over het snelle 4G netwerk te gaan en de telefoon als modem te gebruiken. Nadeel is dat we dan een goedkope 4G telefoon moeten kopen die als modem gebruikt kan worden. Mijn Iphone kan dat, maar die kan geen 4G aan. Vervolgens moet het abonnement natuurlijk niet een te lage limiet hebben en vooral niet verschrikkelijk duur zijn. Allemaal ingewikkeld, maar in de 3-winkel ("3" is de naam van een provider) bleek dat ze daar gewoon al een totaaloplossing voor hebben. Een 4G modem met een simkaart en een abonnement met 200GB per maand. Direct te gebruiken en sneller en goedkoper dan het TDC abonnement dat we zouden krijgen. Doe die maar dus. Ik heb daar mijn nieuwe CPR-nummer opgenoemd, zonder het bijbehorende kaartje te laten zien (want dat krijg ik pas over een week of 2), ook mijn adres opgeschreven. De verkoper tikt mijn CPR in het systeem, ziet dat het adres klopt met wat ik opschreef en ik krijg alles zo mee. Geen legitimatie of niets laten zien. Eenmaal thuis de SIMkaart erin, stekker erin en hij loopt. Zo moet het dus. Inmiddels bleek Marieke ook een onplezierig telefoongesprek te hebben gehad met een norse TDC medewerker omdat ik toch een keer te veel in de winkel was geweest en we nu 2 orders hadden lopen voor hetzelfde. Ik zal vandaag nog even bellen om alles af te zeggen.

Dat was de inhaalslag voor nu even. Binnenkort volgen wat foto's van het huis etc. Nu alleen even een foto van Astrid op weg naar school (waar ze het enorm naar haar zin heeft overigens).